Dit boekje moet elke leider lezen, doorgronden en leven!
Ik heb dus over het boekje ‘the one thing’. 'The one thing' is een verbazingwekkende, simpele boodschap om buitengewone resultaten mee te boeken. De afgelopen maanden heb ik mezelf de vraag gesteld wat nu voor mij en mijn bedrijf het belangrijkste en het leukste is; wat is mijn 'one thing'?
Wat is mijn ‘one thing’?
Ik ben er meer en meer van overtuigd geraakt dat ik me nog meer wil gaan focussen op en specialiseren in mijn zogenaamde 'helden-programma’s', of het nu Jonge Helden heet, Young Innovatief Heroes, Green Heroes of Publieke Helden. Dat klinkt heel eenvoudig maar aangezien ik eigenlijk veel dingen leuk vind om te doen en 'focussen' voor mij geen natuurlijk gedrag is, is het een interessante uitdaging. Het boek helpt me wel en het betekent o.a. ook dat ik vanaf nu 1 keer per kwartaal deze e-Zine 'Bereik meer met talent en lef' ga schrijven.
Ik denk dat het voor veel professionals en veel bedrijven best lastig is om echt te weten wat hun 'one thing' is en om zich daar ook naar te gaan gedragen. Veel mensen zijn druk, werken vaak hard om zaken goed te laten verlopen, willen/moeten deadlines halen, de administratie verwerken, projecten draaien, nieuwe klanten zoeken, er ook thuis zijn en willen ook nog dingen doen met vrienden en familie en tijd besteden aan hobbies. Natuurlijk is er niets mis met hard werken (dat doe ik zelf ook regelmatig), maar de valkuil is dat je te weining tijd maakt om slimmer te gaan werken.
Waarmee voeg jij de meeste waarde toe? Of, zoals iemand lang geleden al zei, 'Ben je bezig het goed te doen of het goede te doen?' Als je te weinig bezig bent om het goede te doen dan loop je het risico achter te gaan lopen op je vakgebied en de markt, waardoor je wordt ingehaald door andere professionals of bedrijven.
'Focussen' is een hele fundamentele manier om meer te bereiken met minder moeite. Dat heb je natuurlijk al vaker gehoord; 'what's new?' hoor ik je denken. Maar veel mensen en bedrijven vinden het soms best lastig om rust en overzicht te vinden en te behouden in de rommelige dagelijkse praktijk.
De twee grootste valkuilen zijn:
Maar alles is toch belangrijk!
Veel mensen maken zeer regelmatig een 'to-do' lijst. Wie maakt er weleens een not-to-do lijst? Ik heb dit een keer gedaan in een training en dat bleek toch wel erg lastig omdat er een discussie op gang kwam waaruit bleek dat alles wel heel belangrijk was.
Ik merk het ook in mijn rol als jeugdvoorzitter bij de voetbalclub. Je krijg de meest uiteenlopende vragen; wie regelt de scheidsrechter?, wil jij de netten ophangen?, wie heeft er bardienst? en oh ja, er is ook nog een trainer nodig voor het team met spelers onder de 16 jaar, wie regelt dat? Best veel werk waar je (heel) druk mee kan zijn. Mijn 'one thing" bij de voetbalclub is het vinden van gemotiveerde vrijwilligers. Met nog 10 gemotiveerde vrijwilligers erbij die de kar willen trekken, gaat het lukken om alles te doen wat nodig is voor een soepel draaiende vereniging waar kinderen in een veilige omgeving met plezier kunnen sporten. Dus ja, er moeten heel veel praktische zaken gebeuren maar voor mij is niet alles even belangrijk en dat helpt enorm.
'Kiezen is verliezen' is ook een grote valkuil.
Onze hersenenen zijn erg gevoelig voor eventueel verlies. Dit heeft een biologische oorsprong, namelijk de gerichtheid van onze hersenen op overleven. Door je te focussen en ook dingen niet te doen wordt deze gevoeligheid snel getriggerd en word je verleid om het toch nog wel even te doen.
